Kadınsak

elimizden gelen yok bütün ülke ağlıyoruz.
iz kallmasın diye ellerimiz bileklerimizden kesiliyor
ama bir türlü ölmüyoruz.
birer dişi olmaktan gurur duyacağımıza,
21. yüzyıl gelmiş,biz hala gizlenmeye çalışıyoruz.
görmesinler vurmasınlar bizi,
keklik gibi avlamasınlar,
kedi sanıp üzerimize havlamasınlar diye
bucak bucak kaçıyoruz.
kadınız diyemiyoruz.
anneyiz kutsalız,çocuğuz masmuz,
ergeniz et parçasıyız!!!
asla biz insan olamayız.
çünkü bu hayvanları biz doğuruyoruz.
anlara canımızdan can katıp,
hayatımızı adayıp,
biz doyuruyoruz.
onlar katilse kan biziz
onlar canavarsa can katan biziz!
kahır isyan hepsi boşa,
yarın yine aynı tablo;
izleyip bırakırlar bizi ortada.
gönüllüydü derler,kadındı derler,
bacağı açıktı,şerren caizdi derler...
eklerler.allayıp pullanıp
yedi metre beyazla aklayıp,
kara toprağın iki metre altına gömerler.
ama asla bir daha olmasın diye kanun kural yazmazlar.
uyuşmuş beyinlerimiz..
alışmışız..
yine olsa yine ağlar kahrolur
sonra susar unuturuz.
çünkü ;
insanız(!)biz
yani şimdi insan mıyız biz?
öyleyse selam olsun hayvan kardeşlerime,
hiç olmazsa şerefli,masum yaşayıp
aynı onurla ölebiliyorlar.
kadınsak,
ya eve giderken bir gün
biz de yolda kalırsak?
...............