Kafam Kıyak

Yine hüzün dolu bir gece.
yine sen yoksun Ve Yanlızım.
Zifiri simsiyah gecem,
bir okadarda ızsız.
Ay da yok bu gece.
Bir kaç yıldız eşlik ediyor,
Kurduğum çilingir masama.
Hafiften müslüm Babadan şarkısı calıyor,
Mehtâplı gecelerde hep seni andım.


Masamda iki kadeh biri Bana,
Diğeriyse karşımda olmayan sana.
Ne güzelde söylüyor baba,
Belki gelirsin diye,

Boş yere yandım.

Hadi olmayan seninle,

kadehimizi kaldıralım.
Şerefe demeyede mecalim kalmadı,
Kafam kıyak, ben kıyak,
şarkıysa benden kıyak.
Zaten neyin şerefine içilirki ?
Bu kadar yalnızken ben.
Bak iste Bir an unuttum seni,
Birde Artık hiç olmayacak olan sen.
O zaman senin bana yaptığın,
Şerefsizligine 'şerefe diyelim.

Son rakıyı dolduruyorum bardağa,
Bak işte buda bitti,
70'likte yetmiyor artik seni unutmaya.
Kafam bi dünya olsada,
Çıkmıyorsun Aklımdan.
Her kadehte seni içiyorum.
Yüreğimi parçaladığın gibi,
Ciğerlerimide parçala diye.
Bit, Git, yok ol diye,
Bitmiyorsun ulan bitmiyorsun.
Seni unutmak için,
Beynimi kurşunla dağımam lazım,
Yoksa cıkmıyorsun Aklımdan.
Hadi bu son kadahde,
senin çekip gitmene olsun,
Benimde bitisime olsun,

Bitişime.