Kafası Kıyak Şair

Ayaza vurmuş boynum
Rüzgarı takmışsam koluma
Kime ne soframdaki iklimden
Kafası kıyak şairim ben
Keyfimin hicazı yakar da yıkar da

Varsa acelem ecele
Beklemem demini çayın
Çiğ de içerim şeker kimmiş
Sabah küsermiş kimin umrunda
Geceyi çıkarırım cepten mesele mi

Kafası kıyak şairim ben
Kanun ağlar keman gülerim
Varsa derdim döker geçerim
Olur tıkanırsam kendim söylerim
Nasıl ölüyorsam öyle kalkarım kime ne

Kimse sormaz etmez edep
Veryansın eder gözdeki çöpe
Madem uzanmaz elin derdime
Niye niyet edersin içimdeki sese
Varsın beni acıtsın sen git bak işine

Kafası kıyak şairim ben
Sevince sevgilidir hayat
Terkedince çekilmez olurum
Güfteymiş yüzüm besteymiş sözüm
Keyfime saba da gider uşak makamı da

Çok özledim sevdiğimi
O beni duymazmış ezelden
Kime ne ki platonik şerbetimden
Nasıl yazıyorsam öyle de siler geçerim
Kafası kıyak şairim ben