Kafatasımda Ölümcül Bir İyileşme

-kanıyorken ellerimin ensar yarası-

kekeme bir şiirin sesiyle örselendi içimdeki çocuk

yağmura bu şarkıları öğreten gök

avazeme lirik bir titreyiş olan rüzgâr

cenneti cinnetleyip içime salan zaman

bedenimi istimlak eden bunca yara

yaşamaktan

bir rüya bağlandı her gece kirpikleri düşen sessizliğime

ey sırtımda tepinip duran insan silsilesi

dokuz boğumdan çok sonra gelmiştim içinize

bir kehribar düşürdü annem

yaratılmanın rahminden

yaralı bir hayvan telaşıyla durdum bütün aynalarda

gördüğüm suretler birer Vahşi

dur dedim kırılıp düşen parçalarıma

yaşamak biraz Hira

biraz saklanmak bir örümcek ağına

kırk gün kırk gece Hızır'landım

yedisinde ömrümün

bir eşikle bağlandı adımlarım

yaşamakla sınandım

ayrılık ne demek

kavuşunca anladım

-sağalıyorken ellerinin muhacir yarası-

Kudüs sesli gülüşünle yeşile durdu sahram

üç gün üç gece kutsandım

göğsümde taşıdığım vaveylamı

isimsiz bir mezarın koynuna bıraktım

geldin

kırıldı kilidi kalbimin

hz (biz)

Hisdüşüm Dergisi 13. Sayı