Kafes

Kafese hapsetmişim göçmen kuşları göğsümde
Mevsimi geldi bırak bizi diye diye
Bir yandan kanat çırparak
Bir yandan gagalarıyla parçalıyorlar gövdemi

Açsam göğsümü
Salıversem her birini bir bir
Uçup ufukta dağılsalar dört bir yana
Yol alsalar göğsümden daha sıcak diyarlara

Ne fayda

Bilmiyorlar ki

Nereye giderlerse gitsinler
İçimdeki çölde kaybolacak
Ve beni yakan ateşte kavrulacaklar

Çünkü

Bir insanın gönlünde tutunamayan
Hiç bir yerde barınmaz
Barınamaz