Kağıdım Utansın

Bırak sevdiğim, kağıdım boş kalsın,

İçini karalamayan, kalem utansın,

Gözyaşımla ıslanmışsa, ne olmuş,

Onu kurutamayan, ateş utansın.

Kelam, harap olmuş dilimden ,

Boş bir kağıdın, her halinden ,

Titrer kalemim, düşer elimden,

Onu tutmayan masam utansın.

Bir hal üzere yaratmış beni yaradan,

Nasip etmiş biraz ilim û irfandan,

Kısmet yoksa bana bu aşktan,

Dile getirmeyen kağıdım utansın. 

Sakın deme, boş kâğıt dilsiz diye,

Sen der! Hatıralar dökülür üzerinden,

Mısralar, dizeler sen için döner deliye,

Onu yazamayan hatıram utansın.

İşte sevdiğim, şimdi çal kalb-ı bab-ı mı,

Her köşesinde gözyaşımla hatıranı,

Sor rüzgara ,üst köşede yazdım adını,

Sana getirmeyen rüzgar utansın.