Kağıttan Gemi

Bi çakı çaktım karanlığın tam ortasında

Işık hüzmesi doldu tüm boşluklara

Aydınlandı çehren dolunay gibi

Elim ilişti omzuna 

Titredin

Bi şiir geldi aklıma

Fısıldadım kulaklarına

Derin Bi nefes aldım 

Yapıştım dudaklarına

Vurgun yiyeyene kadar ciğerim

Öptüm dünyayı

Ve sel oldu aktı sokaklar

Sırılsıklamdık ikimizde

Kışın ortasında  dondurma aramaya benziyor yaşam

Zamansız mevsimlerde aş eriyoruz olmazı

Hangi şehrin ikliminde yaşanıyorsa 

Hep çölü arzuluyorum

Şimdi kaldırımdan yuvarlanan yağmur sularında

Kağıttan gemiler kaydırıyorum

Hepsine farklı sıfatlar veriyorum seni anlatan

Geçerken şehrinin rıhtımından

Camından el salla diye

Biliyorum bir gün elbet gelecek o gemi...