Kahır

sübyan mezarlığında çiçekleri sulayan

yetim kız çocuğunun parmakları üşüyor

katledilen umutların yol güzergahında

ölümü sayıklıyor pejmürde dilim

١.

solumda sancısı tufana eş bir ağrı

sağımda günahkar bir elin değdiği yel

kanlı diş iziyim kırmızı bir elmanın

fay hatları kırılmış yüzümün çoraklığında

inceldi gözlerimin sülfürü

kırıldı retinalarım g/ ö r m e d i n!

٢.

içimden taşan nehirlerde boğuldu kan çiçekleri

metacarpellerimde aşınmış yolların tozu

eflatun bulutların kalbine mühürlediğim a ş k

cuma~ertesi günlerin kahrını yağıyor

çoğalmadı içimde intikam duygusu

pelesenk olmadı dilime adalet vurgusu

sufle almadan kustum kinimi

٣.

sustu gece

damıtarak karanlık sözlerini kulağıma

ölümü muştuladı küçük bir çocuğun ağlayışıyla

bungun bir şarkının nakaratlarında

canıma d/okunuşların yangındı

örselendim

٤.

vel asr

Meryemin duasıydı dişlerimin arasında çiğnenen

kanserli gülüşlerin doğuş arifesinde

düğmelerini yanlış ilikledim tenimin

erozyona uğramış umutların s'açılımında

t'aştı kinimi körükleyen zaman

ebruli sızdı damarlarıma kan

٥.

dinmiyor işte dinmiyor

binsekseniki gündür affedemiyorum kendimi

çıkarmıyorum kalbime saplanan ihaneti

içimde filizlendi kurşunlar

cinayet mahalline geri dön sevgilim