Kahır Delisi

Ölsem bu acıyı anlamam
Gözlerine yakarıp sığınamam
Bembeyaz tenine dokunupta
Ölene kadar ağlayamam.

Kurşun gibi ağır dildeki sözün
Yine yırtıldı pantolondaki söküğün
Güzel ellerinle onu dikemeden
Kalbimden yıktı beni ilk sözcüğün.

Türkü gibi dilimdesin ay gibi ışığımsın
Kendini peri kızımı yoksa tek mi sanarsın
Sonunda dönersin umut alemine
Beni mi yoksa mutsuzluğumu seversin.

Kahır delisi yolları tüketir
Bu yollarda dağları titretir
Hakan dağlarda yolunu kaybetmiş
Kendi başına nargilesini tüttürür.