Kahır Kabristanı

Ellerime yabancı bu bardak
Üzerinde bir sarı yaprak
Gibi kalır dudak izim
Dudaklarından uzak...

Her yudum talkınıdır dertlerin
Fâtihası okunur burada düşlerin
Yaşlarla yazarsın taşını
Meyle yıkanır âciz bedenin

Her gece bin cenâze kalkar
Mertek olur ahşap masalar
Sâkinin salâsıyla inler
Bu vefakâr duvarlar

Burası âşıkların tekkesidir
Kahırların cennetidir
Seni andığım bu virâne
Bundan gayrı evimdir