Kahır Mektubu

Can,

Z/amanın süzgecinden geçiyor,

Kalburun üstünde kocaman taşlar,

Yara ki ne yara,

Her biri ateşten mağma kadar...

Şu ömür denen amansız koşu,

Ayağımızda dikenli çalılar,

Yüreğimizin içinde ateşli ve kanlı yaralar....

Yaşamın mazbatasını koyduk cebimize,

Mühür vurdular üstüne asidir diye,

Her başkaldırı kanlı olaylara gebe,

Kurşunlar yedik hep sol yandan,

Yaramız kanar gider,

“Yara içinde yara”

Sonsuza kadar... 

İşte böyle sevgili,

Bir asiye gönül vermenin ne menem şey olduğunu anla artık,

Çile dolu ömrümüzün dertleri,

Ağrı Dağı kadar....

Bir de sevgiden yana olan masun hayallerimiz,

Onlardır bizi kahpe dünyada ayakta tutan...

Sol göğsümüzün üstünde mermer taşını delen umutlarımız,

Hem damlar,hem kanar,

Sürgünler ardı sıra gider,

Gün gelir,

Bu kahpe düzen de biter..

Her şeyin acısı paslı bir mıh gibi içimizde,

Kangren olmuş damarlarımızda akan kan,

Ölüm,

İçimizde kol gezer...

Akıl fukarası bezirganlar,

İçlerinde kanlı bir katilin ruhunu taşıyorlar,

Toprak delik deşik,

Yağmalama diz boyu,

Köstebek kafalılar...

Benden umudu kes sevgili,

Bu kahır beni eninde sonunda öldürür,

Asidir diye damgalandım düzenin ahtapotları tarafından,

Sen,

Kendi dünyanda güzel yaşamaya bak...

Çatalca/Uhr:11:46

03/08/2023

“Yara içinde yara”Sevgili Veysel Çolak Hocam’a aittir.