Kahırlar Diz Çökmüş

kahırından ölen bir talat vardı
seni sevdi desem inanırmısın
gelip geçen zaman ömrünü yedi
hiç gülmedi desem inanırmısın...

mutluluğun adı çıkmıştı aşka
kalacaktı kaldı hep gözü yollar da
nerden bilecekti zamansız sevda
ferman dinlemez ki gönül bu canda...

akıl mantık çarkta neylesin yürek
özlemler aç susuz yokluğun demek
alınan her nefes hasrete kürek
dermansız derdine daha ne gerek...

bir varmış bir yokmuş sanma ki masal
yaşananlar değil rüya ve hayal
hakikatla gerçek tutunacak dal
daha ne istersin vakite bal çal...

sevilmek bir lütuf canana dahil
olmasa da yarın bugüne kefil
nerden bileceksin hüzünler sefil
kahırlar diz çökmüş gözlerini sil...

(Berlin,26.03.2015)