Kahırlarımla Sevişirken Ruhum

hüzün raks eder yine;
sessiz gecelerime de eşlik, kıskançlığım.

bir yudum suya hasret gibi dudaklarım,
çatlak kırgın ve soğuk,
kuytu bir yerlerde unutulmuşum usul usul,
belkilerle kalan hayallerime isyanım.

vurguna döner her çırpınış,
sessiz sedasız intihar eşliğindeyim,
ve gülüşlerinde bıraktığım mutluluklarım,
hüsran üstüne hüsran.

bir raconu vardı sevdanın,
biraz çoçuk biraz sert biraz sessiz,
içten içe yok oluşların başlangıcı yaşananlar

koskoca bir adam boğuldu yaşlarımda bu gün,
bir yanlızlık hikayesi belirlediğim hudutlarımda
zıvanadan çıkmaya ramak yaşıyorum.


kahırlarımla sevişirken ruhum,
kayboldu derinlerinde ayrıcalıklı bu aşk,

yıldızlara hüznü ikram ederken,
ay güneşten yine parıltısını çalmakta,
ve bu şehir yıkılan surların arasında
eskisinden daha güçsüz belki,
aynı benim gibi.

hayat okadar acımasız işte
karamsarlığımın vefasını teyit eder gözlerim...