Kahpe Yürek

Vefasız ayrılığın,
Zamansız sensizliğine akıyor saatler
Vurgun yemiş yüreğime
Dargın düşmüş bütün hayaller ...


Ve ben
Kimsesiz bir çocuk gibi
Soğuk köşelerde - Yalnızlığa -
Vuslata pervane kalmalardayım ...


Yüzüm solgun,
Gözüm kangrenle dolgun
Yüreğimin şehrinde aheste bir sessizlik
Hiçe sayılmış aşklara amadelerdeyim
Henüz yirmi-yedi yaşım
Ve öne eğildi başım
İçimin içini yaktı yakalı sızım
Ben hep dizlerim üzerine düşmelerdeyim ...


Gönlümde yanınca acının kandilleri
Lal olur yüreğimde mutluluğun dilleri
Ne tutarım bir daha o elleri,
Ne de yüreğime sararım o kahpe yürekleri
Yakıp yıkarım içimde kavrulan eylülleri ...



DeLi-oĞLan