Kahraman'ca

BAŞKA bir şehrin,
BAMBAŞKA bir rüzgarıydın sen!
ÖLÜ BİR KENTİN MORG ALFABESİnden türemişti ; her cümlen , hep soğuk , hep karanlık.
Sen KAYIP YÜZYILIN PRENSESİ ben ise her kaybına EYVALLAH diyen bir ARAZdım ;
Sensiz değeri olmayan , bir işe yaramayan muhtaç !
Ben seni , sana her haykırdığımda ; inatla SUSACAK VAR dedin susturdun!
Sustum ; konuşturmanı bekleyerek.
Ama sen BENİ SUSARKEN BÖLMEdin hiç.
Bak şimdi !
SENİ İÇİMDEN TERKEDİYORUM yine sana varıyor her terk edilişin.
KIYISIZLAR misali, hayat okyanusumda savruluyorum şu sıralar
Bir SÖZ verip MAVİ EVime okyanusuma !
Kıyım olur musun ?