Kahretsin İşe Geç Kalmışım.

Ay 'ın Güneş'in yerini aldığı şu kör saatlerde
Güneşe tutunmayı özlemiş bakışlarım sesizliğine dalarken son zamanların
Duvarların esrarengiz karartısında adını bulmaya çalışırken eski zamanların
Eskimiş anılarda ararken ya da tüm serzenişlerini huysuz akşamların
Bir de baktım ki nasılda yanılmışım.
Yanıltmışım ya da hayatın yirmidördündeki tün anlarını kendime inat
İntikam alırcasına nasıl da atmışım kırıklıklara tüm hatalarımı
Nasıl da pişmanmışım.
Kılıfım hazırmış meğerse feryatlı akşamlarda kayışsız kaygan anılarıma
Ben sadece yalansızmışım.
Ilık ağlamalarım da yalanmış oysa benim kaypak hislerim ötesinde
Haykırmayı öğrenmeden ağlayamamışım.
Benmişim ben olmalara inat yanan umutlarımın külü ,tozu ,pisliği
oysaki farkına varmadan kör akşamlarda kendime bastıkça çarpılmışım.
Hiçbir imam düzeltememiş çarpılmışlığını tutuk akşamlarımın.
Yan basarmış o yüzden huzur yolu basamaklarına hüzünden yapılmış pabuçlarım.
Düşmüşüm,kaymışım,kırılmış da sevgiden üremiş tüm parçalarım
O yüzden bir türlü umut kapısını çalamamışım.
Derken bir de uyanmışım.Sabah olmuş.Kahretsin işe geç kalmışım.