Kahretsin Sevmiyorum

Bir paslı kovanın ardına yazılmış sevdanı,
Kallehçe sırtıma vururken,
Yalnızlığımda büyüttüğüm kinimi,
Sahtekar gülümsemelerimle sakladım çoğu zaman.
Ve ah etmeden,
Şerefsizce yargılamadan namusunu,
Yakıştırmadım adına kahpe lafını.

Şimdi yoksun,
Acı ve bir ölüm kadar gerçek.

Bu şehir,
Kanadı kırık kırlangıçlar misali,
Savursa da sokaklarında beni,
Güç de olsa,
İtiraf etse de yedi verenleri sulayan gözlerim,
Bak işte kocaman harflerimle söylüyorum,
Kahretsin şimdilerde seni sevmiyorum.
Ve hayalinde büyüttüğün o uzun boylu çocuk,
Senin de ölümün olacak biliyorum.

sondurak...