Kahretsin Yaşıyorum 2

Sokakları ve caddeleri her gezişimde,
Önce çekip gidişin,sonra dönmeyişin geliyor aklıma,
Hani yapayalnız kalırda insan,elleri ceplerinde dolaşır ya?
Boynu bükük kalır ya?
Avare avare aranır ya?
Kadere isyan edercesine haykırır ya?
Gözyaşları sel olur akarya?
Gözü sevdiğinden başkasını görmez ya?
hani tanımaz ya taptığından başka hiç kimseleri?
Hani bulamasa da aramaya devam eder ya?
İşte öyle bir hale düştüm senin yüzünden...

Gidişin ve dönmeyişin en acı ayrılıktı bana,
Yaşadığım en acı son ve tanrıya verdiğin en büyük hesaptı,
Yenemediğim bir tek yalnızlıktı...

Gidişin,terk edişin ve dönmeyişinle,
Benden alıp gittiğin mutluluğumda dönmedi,
Gülemedim,küçük bir tebessüm edemedim,
Yiyemedim içemedim yokluğunda...

Şimdi sokakları ve caddeleri her gezişimde,
Gidişini dönmeyişini yaşıyorum,
Ellerim ceplerimde boynum bükük,avare dolaşıyorum,
Kadere isyan edercesine her defasında haykırıyorum,
Yaşamak istemesem de kahretsin yaşıyorum işte...

Hayatı yaşadıkça,günleri geceleri boşa harcadıkça,
Sitemlerim geliyor aklıma,
Ne kadar sitem etsem ne kadar isyan etsem de,boşuna beklide hepsi,
Kim duyacak sitemlerimi?
Kim duyacak isyanlarımı?
Kimseler...hiç kimseler duyamayacak,
Ve hiç kimselerin umurunda olmayacak,
Anlamayacak beni kimseler,anlayamayacak,
Olsun,yinede bir umut yaşıyorum,
Yaşamak istemesem de kahretsin yaşıyorum işte...