Kahretsin Zaman

Kahretsin zaman, böyle mi olacaktı
Bende mi ağlayacaktım
Benim gözlerimden de mi yaşlar akacaktı?
Ve ben böylece suskun mu kalacaktım

Allah'ım bu ne güzellik
Bu ne durumdur bilinmez
İçimdeki sızı çok garip durulmaz
Ben sustukça, kahreder oldu yüreğim

Her geçişinde penceremin önünden
Dökülür ıhlamur ağacından yapraklar
Bir sert rüzgâr eser savrulur yapraklar
Seni kıskanır tüm varlıklar

Kahretsin bak geçiyor yine
Penceremin önünden
Dur zaman dur bir kere de
Benim için dur.

Ey ceylan, aşkından yanar oldu cihan
Ses ver bana ey derin gönüllü liman
Bak ağlıyor yine
Bizim için hıçkırıyor bu eşsiz bulutlar

Çaresizlik mi benim ki bilinmez
Açmışım tüm pencereleri görülmez
Nerdesin ey nazlı ceylan
Geçmez oldun gönül penceremden

Bekliyorum ben geleceksin biliyorum
Zaman kahretsin zaman
Beklemedin beni biliyorum
Götürdün ceylanımı bu limandan

Kahretsin, biliyorum artık
Penceremin önünden geçmeyecek
Kurudu hasretinden ıhlamurlar
Bulutların gözünden kirli damlalar akar
Bize ağlamaz oldu eşsiz bulutlar

Zaman aldın benden sevdamı
Bana sormadan götürdün ceylanımı
Gözümden aldın akan damlaları
Penceresiz bıraktın gittin beni...