Kahrolası Umut İşte

Sevdam,
Kavuşamadığım,
Vuslatı imkânsızım...

Bir acı bulaştı kanıma;
En karasından,
En belasından.
Zehir mi, virüs mü?
Ne şifası, ne ilacı bulunan...

Atardamarımdan akan her zerre,
Hücrelerime karışan zehir
Sinsice ayırır ruhumu bedenimden.

Hırçın deniz durulur,
Dağlar yoldan çekilir.
Kanımda dolaşan felaket,
Ne dize gelir ne de düzelir.

Esaretine düşürmüş
Sevdalı ölesiye...
Zincirlere vurulmuşum,
Kopamıyorum.

Bulunmaz bir devanın,
Hallolmaz bir davanın peşinden koşuyorum ne çare...

Ben yine de
Söz geçiremiyorum kendime.
Kahrolası umut işte...

Ayıramıyorum gözlerimi terk ettiğin bu yollardan.
Kavuşması imkânsız bir mutluluk belki de...
Benden geriye kalan her şeyi feda etmeye hazırım yine de

Bekliyorum...
Gün be gün,
Gecen her saniyede
Hayal ediyorum dönüşünü;
Gelmeyeceğini bile bile...