Kahve Fali

Bir eylül akşamı çıkagelsen ansızın,
Gidişin gibi habersiz olsa gelişin.
Gelişinle renklense
Sukut etmiş yüreğim.
Kokun karışsa
Esen sam yelleriyle ılık ılık,
Gün yanığı tenime.
Hal hatır sorsak,
Zamanın akışına aldırmadan,
Ne varsa yaşanmış hayattan yana.






Yürek közünde pişmiş bir fincan,
Kahve ikram etsem sana,
Sohbetin en koyu,
En demli anında.
Buram buram hasret,
Buram buram özlem tütse,
Üstünden yükselen buharında.
Arasına sitemde serpiştirirsem,
Görmezden gelsen,
Uymasan sen bana....




Bakma fincanımın kırık kulpuna,
Neyim dört dörtlük olduki hayatta.
Marifet fincanda değil,
Sevgili...
Fincanın içindeki kahvenin,
Nerede piştiği,
Kahve yi kimin nasıl içtiğinde.
Herkez kahve yapar,
Herkez kahve içer ama,
Herkezin harcı değildir
kulpu olmayan bir filcandan
Ağız tadıyla bir yudum kahve içmek,
O kahvenin tadını kırk yıl
Hatırda tutmak..





Kapatsan kulpu kırık fincanını,
Bir fal baksam sana.
Ne varsa gelecege dair,
Bir bir sıralasam sevdadan yana.
Fincanı kapatmasanda olurdu aslında.
Bir eylül akşamı çıkıp gelsen,
Bakışların yeterdi,
Geleceğe dair falına bakmama.





Ben mi???
Yok yok ben kapatamam fincanımı.
Ne zaman kapatsam fincanıımı,
Bütün yolllarım sana,
Bütün fallarım sana çıkıyor sevgili.
Üç gün önce kapattım,
Yine sen çıktın.
Yok ki hayatımda senden başka birisi.
Aklımda sen,
fikrimde sen,
Zikrimde sen,
Dün akşam falımda yine sen çıktın sevgiliii