Kahve Kınası

Kımızı bir gökyüzünün altında çaresiz
Parlıyor içimdeki suçlu
Her adımda fısıltı fısıltı yayılıyor şehre
Büyük baş kalender bedenlerin sahipleri
Kocaman yalanlarla süslenip
Elime veriyorlar kişiliksizliğimi
Sessizim.
Sesim çıkmıyor.
Kıstılar çünkü
Bir eli kanlı deccallar dolanıyor etrafta
Köşelerde bekliyorlar
O büyük başlı kalender bedenlerin emirlerini
Her emir ruhumun bir yanına indiriyor darbesini
Sol yanımda başka sağ yanımda başka acıyor hayat
Umut benden uzak olsun diyorum bazen
Umutlarım uzaktayken
Zamanı gelmiyor sırtıma inmesi gereken kırbaçların
Trajedik olgularla dolu bir uçurum kıyısında
Parmakları buz tutan insancıklar görünüyor
Henüz enselerine vurulmamış
Onlarda sessiz
Sesleri çıkmıyor.
Kıstılar çünkü
Göğün delinip de kıyametin karşısına geçmek istiyor
Korkusu seslerinden belli olup da gizlenen
İnsancıklar....
Ben bir yerden bırakıyorum huzur bir yerden
Kendimden de ileride beyinlerin derin kıvrımlarından
Oldukça diplerden gelen ayak seslerinin üzerinden
Değerlendirmeye alıyorlar
Kahve kınası saçlarımın üzerinde
Bir parça ipek kokulu geçmişimi...
Sessizim.
Sesim çıkmıyor.
Kestiler çünkü....