Kahve Telvesinde Bırakılmıştı Mazi

Sabah uyandı
Yanında yoktu
O akşam
Yatarken yine yanında yoktu...

Dediğini yapmıştı
Sessizce çekip gitmişti sonunda
Sevdası üşüdü

Yataktan kalktı
Yaşadıkları sürünüyordu tabanlarında
Kanattı
Yıkandı
Teninden akmadı acıı

Ayrılık ağır
Çöktü çökecek
Yüreğinin çatısı
Ela gözler inatçı
Oysa
Ne çok sebebi vardı

Bu ne mutsuzluk
Tanrım!
Ne zaman başlamıştı?
Gözlerdeki buğu
Kulaklardaki ıssızlık
Dillere mühür vurulması
Ne zaman?
Sönmüştü tendeki ateş
Ve
Ne zamandı?
Adımların ışığa korkaklık tavırları

İkisinde
Flu

Sevgileri mi yorulmuştu?
Bilemedi
Oysa
Akşamsefaları nasıl beklerse akşamı
Öyle beklerdi onu sabırsız
Kahve köpüğü gibi sönmüştü
Telvesinde bırakılmıştı
Mazi

Kararsızdı
Dönse ne derdi?
Dönmese ne yapardı?

Karar verdi
Sevdası olmalıydı
Kısacık
Sapsarı
Saçlarının rengi....