Kal Diyemedim

Zalim ayrılıklar büktü belimi
Ağular yutturdun bal diyemedim
Kırıldı kanadım çektim elimi
Nafile ardından kal diyemedim


Zamansız kapandı gönül mabedim
Kırıldı ardından yürek kalemim
Öfkemi ruhuma çektim inledim
Göz pınarlarıma sal diyemedim


İnceden sızım var senin eserin
Aşkını kalbimde her an beslerim
Ayrılık acısı derinde hislerim
Giderken kalbimi çal diyemedim


Kavuşur sevdanın yenik yüzleri
Unutur mazide kalır izleri
Aşkın durağında yaşlı dizleri
Nefesim kesildi kal diyemedim


Gülün avuntusu kuru yaprağa
Kokun çöreklendi döndü topağa
Ardından gelirsem sarma toprağa
Beraber vuslata kal diyemedim


Meyline gurbanım nazın öldürür
Derinde korlanır sızın öldürür
Giderken notasız sazın öldürür
Tellerinden badeyi süz diyemedim


Bak söylüyorum yakma canımı
Bahara kavuştur erit karımı
Sen yüce Mevlamsın öbür yarımı
Döndükçe pervane nar diyemedim

08.05.2010