Kal Diyemedim

Bir fotoğrafla gömdüm ...
Kalbimin son güvercinini.
Bir avuç toprakla örttüm,
Üşüme sende, yalnızlığımın duvarında...
Ruhsuzdu adımlarım, kaldırımlar duymadı.
Yürüdüm; zaman ardında kaldı geçmişim
Okuduğum kitaplar hayal bile etmedi,
Serin hissizliğimde geçmedi kırgınlığım.
Titredi kalem ellerimde üşüdüm...
Aynanın sırrı bile, yalnız seni gördü,
Yüzüm camın bulanık buğularına gizledi.
Söz geçmedi parmaklarıma adını yazamadım.
Kadehler soldu, şişenin diplerinde.
Oynaşan mumları söndü yıldızların.
Pencereme değen gün, beni orada görmedi
Plaklar şarkımızı söylemden sustu.
Seni seviyorum diyecektim.
Sen ayaklandın....
Çığlığıma sözler yetişti....
Kuru boğazım "KAL" diyemedim!!!