Kal Diyemeyen Dudaklarım

Bak topluyor çöpçüler çöpleri ..
Sana yazdığım şiirleri ..
Yırtıp attığım resimlerimizi ..
Bak süpürüyor bırakıp gittiğin son şeyleri ..
Ayak izlerini ..
Alıp götürüyor rüzgar hayallerimi ..
Gökyüzüne haykırdığım dizelerimi ..
Her şey gidiyor sen benden gittin gideli ..
İşte sen gittin ya herkes sana benziyor ..
Artık bu şehir bana yaşanmaz oluyor ..
Kilitlendi dilim, elim ayağım ..
Ne kal diyebildim ..
Ne senle gelebildim ..
Hele son kez bakıp ardına çıkıp gidişin vardı ya kapıdan ..
Kaçırdım gözlerimi bakamadım acımdan ..
Veda sözcükleri dökülmedi dudaklardan ..
Ne giden hoşça kal dedi ..
Ne kalan güle güle diyebildi ..
Görüşmek üzere hiç değildi ..
Bu bir gidişti ..
Ne giden gelecekti ..
Ne kalan durabilecekti ..
Yıkılan acıyan bir şeyler var besbelli ..
Ne gitmene razıydı bu gönül ne de kalmaya ..
Hepsi suçuydu ayakların ..
Gidenlerin ve kıpırdayamayanların ..
Bir de kal diyemeyen dudakların ..!