Kalakaldım

Ben önce,

İki göz gördüm,

Iki ceylan gözü...

Öylece kalakaldım...

Teni

Çin ve hint ipeklerinin

yanında hiç kaldığı,

Teni...

Tanrının tabiri caizse dokuduğu,

Beyazlığının yanında Yüce Ay'ın

Beyazlığın yanında,

Kadim dostum kağıdın bir hiç kaldığı

Tanrının sanki ruhunun beyazlığını yüzüne yansıttığı bir varlığın karşısında kalakaldım

Yanaklarındakı iki pembe lekenin,

Dünyadakı tüm pembe şaraplardan

Daha sarhoşluk veren,

Ve dünyadaki tüm pembemsi günbatımlarını

Fütursuzca söndüren,

Bir varlığın karşısında kalakaldım...

Gülüşü, dünyadaki tüm incilere,

İnciliği yeniden belletip,

"Öyle inci olmaz böyle olur!" Der gibi

Tanrı istese gülüşünün

Tüm dünyayı aydınlatacağı

Bir varlığın karşısında kalakaldım

Saçları bazen siyah

Bazen kestane rengi...

Her gün doğuyordu güneş,

Sanki özellikle o rengi

Zuhur ettirmek istermiş gibi...

O saçları ki,

Rüzgarda dalgalandığında,

Sanki tüm duyguların anarşizmini

Ilan eden bir bayrak,

Bir sancak gibi...

Sanki tek başına bir devlet,

Bir millet bir vatan gibi...

Saçları,

Tanrının tel tel yarattığı saçları,

En mistik en güzel gök adaların

Sanki parça parça tezahürü

Gözleri,

Sanki semadaki binlerce yıldıza eş,

Siyah bir semai kuyu gibi,

Hangi yöne gidersen git,

Ne kadar uğraşırsan uğraş,

Hep içine düşersin,

İçinde kaybolur,

Gidersin...

Gözleri sanki sema ve samanyolunun bir parçası

Ve merkezi gibi...

Sen gözlerini aç da

ruhum o kuyuyu tavaf etsin...

Be ipek tenli kara gözlü

Bayrak saçlı beyaz ruhlu

Beyaz kız,

Sen ruhumun yörungesinin

Merkezi misin...

Yemin ederim

Yemin ederim

Yemin ederim,

Kaç senelik sanatkâr

kaç senelik şairim,

Daha senin gibi bir şiir,

Daha senin gibi bir ilâhi sanat,

Okumadım,görmedim,duymadım,

Bilmedim!

Ve şimdi,

Şimdi hak veririm,

Züleyhanın yanındaki kadınlara...

Onların,

"Bu insan olamaz,

Olsa olsa bu bir melektir!"

Dediği yerdeyim...

https://youtu.be/dN1XUV6QclU?si=bwHke9qQCq0mYtdl