Kalan

Merhum hayallerim şafak sayarken güneşlere,
Ben seni anlatan şiirler yazardım, şu ıssız gecelere.

Başka omuzlarda açılan gözkapakların ağır işitir,
Benim yastıktan kalkmayan başımın, susmayan çığlıklarını.
Ben bana kalan acıları, zaman dilimlerine bölerdim.
Derinlerde alışıyorum, alışıyorum yıldızsız olmasına gecenin.

Yolcu kalmasın sirenleri çalıyor ayrılık otobüsünden.
Kalan ne ümitlenir o son mahur veda busesinden.