Kalanımın Tanrısı

(yüreğinde bütün renkleri taşıyan ’ su damlası ’ na)



sen
adı ben olan ülkemde geceyken
çok uzak bir başka ülkede
güneşi doğuran aydınlık yanım
toprağıma düşen su damlası
yeni tohum
gözlerine sessizce sığındığım
kalanımın tanrısı..

simit kokulu sabahlarda / göz yaşı susam
okyanuslar esen sarı saçlarında
- dingin bir buğday tarlası gibi -
gözlerinde – bir soluk - yeşil bir uyku uyusam

sen..
sevgi denizinde duygusal ada
ben..
“ keşke “leri taşıyan adam / dudaklarında
dokunamadığım
kıyılara vurmasına kıyamadığım
bir ucunda
sen varsın diye öptüğüm deniz
gözlerin gözlerime indiğinde
şiir dininde yalnız sana tapınsam..

ne kadar uzaktasın ve o kadar yakın
en firar edilmez yerimden vurdun beni
beni bir başka iklime ve ikileme taşıdın
farkında mısın

bir su damlası gibi
gözlerimden kayıp da
– hayatimdan çıkıp da - gitme sakın
yazma adımı sileceğin bir günceye

aşkı bilmemektir yenik düşmek geceye..