Kalbim

vakti zamanı gelmeden umudu yerlere serdim. kendimi ise ellere verdim.
kanı kanaate aklı rüzgara sevdayı bilmeyene teslim eyledim.
yarama tuz ayağıma taş bağrıma hançer sapladım. gitme dedim şu kalbe
dinlemedi sürüne sürüne ağlaya sızlaya yarin kapısını çalmaya.
bilmediğinden değildi. kötü söyleyecekleri kıracaklardı onu her zamanki gibi.
seven kalp sevmeyene bile değer verdi. sevdi. o kendisini sevmese de
gitti gitti gitti bir gün olsun bu iş bitti demedi.
mezarı görse gözleri girmek istemez aşkını kabul eyletmeden.
aşkı mezara götürse mezar ona sevdalanır bu ne hal böyle diyerekten
insanı aşka kalbi vuslata bağlayan veren ve de herşeyin sahibi Yüce Allah'ım
can mevcudat hikmet ve sual Senin. Ferman da hakkımızda var olan.