Kalbimde Yeşeren Çiçek

Günlerden boş geçen bir Pazar daha
Aylardan bunaltıcı sıcağıyla Temmuz
Yıllardan sorarsan eğer ikibindokuz
Hayal kırıklığıyla geçen bir gün daha

Seni unutamadığım bir gün daha kısacası
Dünde olduğu gibi bugünde seni yaşıyorum
Nefes alır gibi sevgin kalbime dolup boşalıyor
Anlayacağın bugünde yüzüm gülmüyor

Susuyorum daha önce yaptığım gibi
Hayata küsüp duruyorum
Seni benden uzaklaştıran ne varsa
Onlarda nasibini aldı bu düşmanlıktan

Dışarı çıkmıyorum artık
Senin olmadığın bir şehirde ne anlamı kaldı ki
Seni görebilme ihtimalimin olmadığı bir yerden nasıl geçeyim
Geçemeyeceğin bir sokakta nasıl yürüyeyim

Aynalara bakamıyorum nedense
Seni görecekmiş gibi oluyorum sanki
Teşebbüs etsem bir heyecan kaplıyı yor ruhumu
Aynaya bakınca da kendimi göremiyorum

Kalbimde sana yeşeren ne kadar çiçek varsa
Kopardım senin için, sana verebilmek için
Ama her gün beklerken seni, ellerimde soldu
Yüreğimdeki kabristanda onlara da birer mezar açtım

Hüznünü yaşıyorum her gömülen çiçekten sonra
Yasını tutuyorum bir sonraki güne kadar
Sabah heyecanla sana yeni bir buket koparırken
Akşam feryatla gömüyorum sonsuzluğa