Kalbimi Bıraktım

söküldüm ağaçlar gibi yerimden
ne ağladım ne yandım
yeni güne yine senle uyandım
vazgeçmedim senli kederimden
koydun ya beni en karanlığa en derine
kalbimi bıraktım kuş seslerine


paramparçayım ancak gözlerin lehimler
ellerin toplar kırılan yüzümü
sıralar kirpiklerin devrik sözümü
yazılmamış şiirler betimler
koymadın ya beni uzun saçlarına
kalbimi bıraktım dağ yamaçlarına


şarkılar alır desem yalan alnımdaki ateşi
tuzlanıyor günden güne içimdeki deniz
kıyıyla hasret çekmek yönüyle tam kardeşiz
bir volkan yeri olmalı yokluğunun eşi
koymadın ya beni gerçek zamanlarına
kalbimi bıraktım şiir limanlarına