Kalbimi Durdur S/ana

Biçimsiz bir ömrün tarifsizliğindeyim Ana!
Boş değil/el/im
Zifir bir utanç getirdim sana
Dayandım kapına ilk kez
Sıçrayıp yüreğinden ruhumu aralasana!


Bilirim ilmek ilmek nice özlemler nakşettiğini
At elinden gergefini artık
Yeter içime batırdığın
Kanatmasana!


Kuşanıp şefkatini yürürken üstüne küfrün
Sol yanıma düştüm diye kızma!
Kan dolandım baştan aşağı
Vuruldum b/aksana!


Bir bilsen
Dibi tutmuş bir Eylül tadında
Ne çok kez d/ağlara takıldım düştüğüm yollarda
Kurumuş sezgilerimden köprüler kurmuştum aklım sıra
Her seferinde kırıldım tam da ortasında
Tek kaleme savrulmaz kırgınlığımın hikâyesi...
Bu giriftte kaç tasvir can verdi Ana!
Kemale ermiş kelamlar hürmetine
Ruhundan bağışlasana!


Bükülmüş yataklardan geçtim yalınayak
Kopmaya hazır hayâlar yuvarlıyordum içime
Batıyordu topuklarıma sancılar
Rest çekmişti bulantılara çığlıklarım
Şaşkındı umutlarım...
Zehr kusuyorum Ana,
Şefkatinden doldursana!


Mor menekşeler açmıştım taze yasemenlere inat
Yüzüm karardı utancımdan
Ses getirmiyordu hiçbir feryât...
Bir vakit,sığınandım vuslatın köküne
Geç kalmıştım sentezine
Soluyordum payıma düşen karbonmonoksiti
Yakıyordu ciğerlerimi
Üşüyorum Ana,
Sarıp sarmalasana!


Kurşundan ağır uykularla dağıtmıştım beynimi
Sıtma bataklara düşürdüm çehremi
Çırpınıyordum tepeden tırnağa
Ne çok acizdim,çare/n/sizdim...
Boğuluyor sözlerim Ana,
Çekip çıkarsana!


Koyaklarda kalem çırptım sözüme
Sözüm doymuyordu özsüzlüğüme
Bilenmiş teller geçirdim bağrına
Kanıyor kalemim Ana,
Bend çekip karşısına
Durdursana!


Uğurlarken gözlerimi gözlerinden
Ardımdan döktüğün doğruların vardı ya
Yanılmalar beğendim paylarına
O kadar eğildim ki
Doğrulamadım Ana,
Asıp parmaklarımı kirlerimin
Tırnak aralarımdan doğrul/t/a/sana!


Uçurumlarım vardı düşlerimi uçurduğum
Acımasız tellere takıldı umudum
Sızım sızım hıçkırıyor mâsumun
Ben ki;
Sevinçlerimle vurulmuşum
Tek damlasına razıyım merhametinin Ana...
Yuvarlayıp avuçlarıma,
Oyup oyup oyalasana!


Meymenetsiz bir maske takmıştım suratıma
Mendebur bir duruştu benimkisi
İçine çıkamaz olmuştum insanlığımın
Sokaklar haram bana...
Korkuyorum Ana,
Ellerimi bırakmasana!


G/azap kervanlarının cürm hâmiliydim
Bigâne kalmıştım susuzluğuma
Kaynar sularla abdest alıp
Kızgın saclarda namaz kıldım her molada
Ardı ateşti ceremesi
Bir üfleyişte sönüyordu semeresi
Sonu yoktu bu biçimsiz gidişin
Kâr ettirmiyordu al/sız-verişim
Biçâre sattım yüreğimi bir mezatta...
İflas ediyorum Ana,
Eşiğinden kurtarsana!


Huzurunda katli vacip bir gün/âhım artık
Boyun bükmesin "vâh"ın geceye
Parçalanmış dizelerime bakıp
Dipsiz n/azarınla yamalamasana!
Evir gözlerini çevirdiğin yüzünden
Devrilsin ayaklarıma başım.
Beynime sıçrayan acılarım,
Gözlerimde birikmiş çılgın nehirlerim var!
Dokunup bir lahzâ
Taşırsana!


Gusletme bu cenini
Sözü câiz değildir Ana!
Savur yüreğimi boşluğa.
Yıkıp nedametin duvarını
Tırnaklayarak çatlamış toprağı
Son kez...
Son kez doğursana...!