Kalbimin Anlattiklari

birtakım varlıklar yıkıntılarını temizliyordu yüreğimin
ben senin arkandan bu dizeleri yazarken

herkes koşturuyo
etraf çok kalabalık
yanlızlığı arıyodu gözlerim
içinde senin olduğun yalnızlığı
saklanmıştı belli bir köşeye
belki o da benim gibi ağlıyordu için için
canı yanıyordu

zordu sevmek
zordu bi adama tutunmak
inanmak ve güvenmek
bütün zorluklar bitmiş
tüm engelleri aşmış
şimdi bu güvendiğim adama sırtımı yaslamalıydım
gözlerimi kapatıp dizinde uyumalıydım

ama olmadı koparırcasına aldılar
seni benden...

sensiz evliydim artık
yalnız evli bir kadın
yeni bi akımdı bu düşüncelerimde
yeni bi yokoluş yüreğimde
yalnız kalmıştım bilmediğim bi evde

gidiyodun askere....

uzaktan trenin sesi duyuldu
kalabalık bi geçirme töreni
gözlerini kaçırıyordun
bi baksan bi bakabilsen gözlerimin içine
ağlayacaktı gözlerin
haykıracaktı isyanını
bakamadın
herkesle tek tek vedalaştın
son dakikalar
veda zamanıydı
ama bana veda edemiyodun
harfler birleşip hoşçakal olamıyodu
sarılabildin sadece
ellerin direniyodu ellerimi bırakmamaya
bıraktın
hiçbişey diyemedin
arkanı dönüp trene bindin

başım mı dönmüştü
bayılıyomuydum
yoo biri beni tuttu
her zor anımda olduğu gibi annemdi yine
yığılmadım
gözlerim düştü sadece yere
sonra elimi tutup kaldırdı beni arayan o hüzünlü gözler için
şimdi elim benden habersiz el sallıyordu
sonkez kafamı kaldırıp bakabildim
tren hareket etmeye başladı
yavaş yavaş uzaklaşıyordun benden
ağlıyordu gözlerin yüzünü kaparken
ayrılığın gözyaşlarıydı bu
çaresizliğin haykırışı

eşim askere gidiyodu...