Kalbimin Muamması...

Koşuyorum, ama yollarımda binbir tehlike
Durmak, düşünmek, aklımın uçlarında duruyorum
Her daim sözler gibi hayatımın da tekrarlarından yoruldum
Nefesim yetmiyor uçlarda duran gölgene bile ulaşmaya
Adımlarım küçülüyor, koşsam bile bir adım bile yakın değilim sana




Bir savaş mı, yoksa yok sayılmak mı bu olanlar
Çektiğim dillerde ki çile mi yoksa aptallık mı yaşananlar
Duyuyorum ama anlayamıyorum gerçek mi bu anlatılanlar
Geri gelmez bilirim hep gözü yaşlı beklediğim, bekleyeceğim zamanlar




Korkularımın her daim dostum gibi yakınımda durması
Cesaretsizliğimin öfkemle anlaşıp her adım da bana daha da yaklaşması
Kurallar koydukça, tabularımın tekrar tekrar yıkılması
Daha küçük bir çocuk yüreği taşımaktan korkarken,
Ah...çözemiyorum nereden geliyor bu kalbimin muamması...