Kalbimizden Uzak İdi Bu Sevgi

Bir şubat gününde elllerin üşüyende,
Kışın soğuk nefesi kalbine işleyende
Aradığın,axşam-sabah çör-çöp atıp
Kaladığın ocak idi bu sevgi.
İlk baharın herareti yeri-göyü,üreyini yakanda
Çiçek açmış ağaçların budağında
Aşık kuşlar cilvelenip gözlerine bakanda
Min zahmetle yandırdığın bu ocağın
Çırtıltısı üreyini sıkanda suyu töküp
Söndürdüyün ocak idi bu sevgi.
Unutdun ki, bir az önce
Şafakına oyandığın,istisine kızındığın,
Tüstüsüne dayandığın ocak idi bu sevgi.
Sonbaharda sə;rin yeller ə;sə;ndə;,
Köçen kuşlar,solan güller umutunu kesende
Başkasının nə;fə;siyle üfürdükce közeren,
İstisində;n sə;nə; değil,başkasına pay veren
Bu ocağa dönende,ne yazık ki,
Artık sene yasak idi bu sevgi.
Anladık ki,biz sevgiyle oynamışık,
Kalbimizden uzak idi bu sevgi.