Kaldığın Yerden Düşlerim

Ozan H.Hüseyin Korkmazgil in anısına

8/buna tabip neylesin

yine gece oldu hücrem daraldı
saat o ikiyi vurdu uyku tutmadı
sokak lambaları da sönmüş
"her yer karanlık"
rivayet olunur ki"pür nur değil o mevki"
çocuklar yatmış uyumuş
yağmur yağar tilki, tilki
bizim çatı akar durur
kiremitler kırık belki
canım da sıkkın arkadaş
bir tuhaf hal bendeki
sol yanımda arsız acı bir sızı
belki siyatik ağrısı
belki de kalp sancısı
halimden memnun değilim
bu hal iyi bir hal değil
ne benzer seninkine
tasa üstüne tasa
"ölüm Allahın emri şu ayrılık olmasa"
şimdi sana soruyorum
h. hüseyin
sen binmişsin tahtadan
dört kanatlı bir ata
geçmişsin bu diyardan
sıra bana gelmişse
buna tabip neylesin..

9/buna talih neylesin

filizkıran fırtınası önümde
es dedikçe eser durur eynimde
yağmur yağar sokakları sel alır
ben severim yâr diyerek el alır
sen gitmişsin adın kalmış
dostlarına yadigar
ben yatarım kuru yerde
bezirgan başı
senin adın gönüllerde
h. hüseyin
benim adım mezar taşı
buna talih neylesin..

10/buna ölüm neylesin

güzel günler görmedik
hep çalıştık didindik
öyle çok çalıştık ki
gece gündüz demedik
sen sevmenin ustasısın
taşa tohum ekmenin
ben neyin ustasıyım
hâlâ anlayamadım
nasıl anlatsam sana
bunu başka biçimde
"ben gurbette değilim
gurbet benim içimde"
ölmek de bir şey mi
h.hüseyin
ben yaşarken ölmüşüm
buna ölüm neylesin..

11/ buna gönül neylesin

anam beni taş dibinde doğurmuş
savrulmuşum günden güne
bir sapan taşı
bir yanım buz bağlamış
bir yanım ateş yongası
oysa sen diyorsun ki
"sevmek denen bir denizde doğmuşum
bu şaşkınlık böyle sürer sevdiğim"
bense şiirime türküme katmışım seni
seni sevdam gibi
seni ustam gibi sevmişim
ne bu şiirim seni anlatabilir
ne de bu dünya beni avutabilir
dökülmüşüm ardın sıra yollara
h. hüseyin
demir asa demir çarık eskimiş
okkamda mürekkebim
lambamda fitil tükenmiş
buna gönül neylesin...

Fevzi CAHİT
İZMİR