Kaldırım

Allah'ım bana kaldırımların kalbinden tak; yürüsünler gitsinler sesim çıkmasın...

İbrahim TENEKECİ




---






sokağından geçerken yüreğimi burktum..






düşlerim ağrıyor depresyon salonlarında
parka götürün acılarımı
omuz başlarıma düştü romantik ay'ın gölgesi
çetrefil bir yol bekliyor ayaklarımı
kornealarıma uzak'sızdı




kaç adım kalır dudaklarına aşkın
veya kaç kıta
evlatlıktan reddettim öpmeleri
okuması yazması yok şiirlerimin
şair atkısını bıraktım
takma göğüslü kadınlara




marihuana rehberlik eder damarlarıma
plastik ağaçları kesmeyin panosuna yaslanır şakaklarım
havaya bir kuş atıp bir kahkaha doğurur yanaklarım
fazla mesai yapar belki bu gece azrail
ellerime bıçak'sızdı




arzu depremi utanç cinneti özlem fırtınası
kaybolduğum ülke afet bölgesi
cesetlerle tartışıyorum hayatı
dişleri sıcak maktûllerle tanışıyor gerdanım
ölüler sevmezmiş
ölüyorum




adımı düşürdüm kiralık mezarlarda
atmosfersiz ciğerlerime hüsnü yusuf diliyorum
teslim olmayan kadavra gibi çaresiz
çürümüş düşlerim
konsepte uygun değil yaşamak
toprağıma dua'sızdı


gazozuna şiir atılan kadınların sokağında ahmak ıslatan yağmurlar
çürütmüş toprağı
dalındaki bütün yaprakları birbiriyle aldatan plastik ağaç köküymüş yaslandığım
...




kanıma karışan yemin şimdi bu sessizlik yemin ederim...