Kalebent

Bir bakmışın ağlarım
uzak zamanlardan bir türkü
/...eski sevdalarımda dinlediğim.../
radyoda acı bir tında.

Uluorta küflenir,
hayallerimin görücü usulü kıskançlığı.
Yine de aklımın dört köşesi
tebessüm,
-gözlerimde ki sele denk-

Küfürler, isyanlar, hayal kırıkları
hepsi benliğim ağlarken gülmek.
Sevgiler, önemsemeler, düşler
hepsi benliğim canım tatlıyken yanan.

Ah! hayat o kızın gözlerinde
şiirde okur, yarımyamalak
Masum ve zulalanmış tüm dizeleri
ağıraksak akıtsak,
dikilsem karşısına
anlatsam gökyüzü lacivert
güneş turuncuya hasret.

İçimde ki yaralar daha çok taze
daha çok derin,
saat başı ayrılıklar; ergendim.
/...Çift yürekli bir deliyim.../

Ah! o şarkılar olmasa,
şafak sökerken seyre daldığım güzel;
sinsi bakışların hedefi.
Hangi fotoğraflar da yüzü gülen
sarışın mevsimin özkızı.
Hangi sessizliklerde ilk gülen
ürkek ama gözleri bilindik güzel.

Faytonlar, düşlerde adalardan
can taşırlar
bir iklimadan diğerine.
Masum ve heybetinden büyük
türküler eşliğinde
uzak diyarlar yakın,
nefesiz kadar bizden...
Sevmek ve ölmek
eş bir doktrin,
kader mahkumları gibi gözlerde
kanlanır, canlanır.

Bir bakarsın gülerim
yakın zaman önce gördüğüm güzel,
bahar esintisiyle savrulur
gözlerini dikmiş bana, hafif bir tebessüm
aklımın dört köşesi allak bullak.

Gülüşüm kalebent cezasındandır...


ALİKO