Kalem, Kâğıt, Azap

Kalem, kâğıt, azap...
Kalemim kâğıtla buluştuğu an
Cümleler azaba gebe kalıyor
Beni koca efkâr bastığı zaman
İçimde ki volkan şaha kalkıyor

Bende kalem, kâğıt; eşittir azap
Ruhumu keskin bir sızı sarıyor
Gönlümde ne varsa oluyor harap
Harfler birleşince hüzün oluyor

Noktası yoktur derdin kederin
Her cümlemin başı acı oluyor
Bunca yıllık sevgiliye hasretin
Sonu vuslatta hayal oluyor...

Kalem, kâğıt eşittir azap
Bu üç kelimedir dimağımı kemiren
İfadesi yoktur, derûni duygularımın
Kalem, kâğıt ve azap; karşılığı ben...