Kalem Küstü Elime

Senin adından mâdâ, bilmem başka kelime.
Hep seni yazdım diye, kalem küstü elime.

Belki yazarım dedim, değiştirdim bu fikri;
Dervişin fikri neyse, meğer o imiş zikri.

Kaldırmadı yüreğim ismini bırakmayı;
Kanım dondu damarda, o da kesti akmayı.

Ne kadar çok sevmişim, seni benimsemişim;
Kendi özümden fazla, seni önemsemişim.

Sen bende bir tutkusun; anla beni, işte bak!
Sen benim kaderimsin, sen bende bir iştiyâk.

Seni gördüğüm her an, kalbim delice vurur;
İnan nutkum tutulur, dilim damağım kurur.

Yeter ki ses ver bana, her çağrına uyarım;
Seni sevdiğim için, ancak gurur duyarım.

.........................................................................

Yapmacık maskesini yüzüme giyebilsem;
Keşke yazdıklarımı, sana da diyebilsem.

Keşke yazdıklarımı, sana da....
Keşke yazdıklarımı...
Keşke....

Esat ANIK