Kalemi Kalmış Olacak

Yürüyorum küçük adımlarla,
Korkuyorum yürümekten,
Sanki mayın tarlasının ortasındayım,
Kime deysem patlayacak
Duruyorum olduğum yerde,
Herkesler gidiyor ,
Bir karanlığa doğru,
Yoksa benim yanım mı kararıyor,
Evet evet aydınlıklarımı kaybediyorum
Ve sessizce çığlık atıyorum.
Duymuyor, körler
Göz yaşlarım akıyor
Yoksa içime mi?
Neden görmüyor sağırlar.
Ey aydınlıklarım duyun beni
Nereye gidiyorsunuz
Neden! neden beni terk ediyorsunuz.
Yoksa sizlere kızmadığımdan mı
Ben mi hatalıyım.
Durun ne olur durun,
Kolum kanadım kırıldı,
Ya durun,
Ya da gidin
Bırakın beni tek başıma,
Yalnızlıkta; yalnızlık baş rolünü oynayayım,
Seyircisi ben, yönetmeni ben,
Figüranı ben
Kısaca her şeyi ben olayım,
Sonunda ne mi olacak
Siz karanlığa giderken anlayacaksınız
Benim kıymetimi,
Ama dönmeyin o karanlık aydınlıktan,
Dönmeyin çünkü ben olmayacağım
Yüzüme maske takacağım
Ve siz! işte ozaman anlayacaksınız beni
Eski beni arzulayacaksınız.
İş çoktan bitmiş olacak
Ve mayın tarlasında ki,
Mayınlar bir bir patlayacak
Birinizin yüzüne kolum,
Birinizin yüzüne gözüm fırlayacak
Gözyaşlarımı görmeyen sağırlar
Dillerimde ki incilerle avunacak
Kulakları görmeyen körler
Elbet birgün sessiz çığlıklarımı görecekler
Ama iş işten geçmiş olacak
Issız gemi limandan ayrılmış
Geriye bir tek kalemi kalmış olacak.