Kalemim

Hüznün hırçınlığa döndüğü anda,
İsyan şiirleri yazar kalemim.
Buhranlar uçuşur mısralarımda;
Umudu, sevinci bozar kalemim.

Irmaklar ağlaşır kendi sesince,
Dağlar seda verir yüksekliğince,
Kuytu yollar gibi hasret esince;
Bir fırtına olup tozar kalemim.

Ruhumu eğleyen yorgun hancıyı,
Hüznümü kanatan suskun sancıyı,
Her harfi ansıtır bir yabancıyı;
Tuz döküp yaremi süzer kalemim.

Şair oldum saçının bir teli için,
Bu akkor satırlar hayalin için.
Aklıma düşünce mest olup niçin?
Her şiirde destan yazar kalemim...