Kalemin Silgiye Aşkı

Düşünüyorum, bazen tüm dünya bana koşacak gibi oluyor.
Nedense, her gülün dikeni bana denk geliyor.
Kelimelerimi seçecek ilham bile, beni sevmiyor.
Kalemim, elleri cebinde güneşe doğru yürüyor..

Ne diyeceğini bilemiyor, sadece yalnızlık istiyor.
Hayattan tek kaçışın gülümsemek olduğunu biliyor.
Acıyorum, yüreğine laf geçiremiyor.
Ama ne yaparsa yapsın, silgisinden vaz geçemiyor..

Çok bi beklentisi yok aslında şairin,
Kalemiyle silgisini bir araya getirmeye çalışıyor.
Açıkçası, etkisini kullanamıyor müziğin.
İlhamı kalemi yazıyorken, silgisi silmeye yetmiyor.

Sevdiğinin ön sözünde adı geçmiyor...
Yapma diyorum, hala kendi ömrünü başkasına biçiyor.
Silgisi yazları kışa çeviriyor da,
Olsun... Şair kışı da seviyor...

Şair kışı seviyor da,
Şimdi sevdiğinin son sözünü başkası yazıyor...


//Aralık 2014