Kalk Anne...

kalk anne,uyan
yardıma gel...
geleceğimi kurşuna diziyor
elleri kara,
tenleri kara,gözleri kızıl
paralı askerler..

önümde siper olsa da kardeşlik türküleri söylediğimiz
ve uygun adım yürümek istediğimiz
canıma can katan yarenler

onlar vuruldukca ben daha çok ölüyorum anne..
ve daha çok karanlığa gömülüyor gençliğim
daha başka acıtıyor canımı
ve soluyor hayaller......

kalk anne,uyan!
yardıma gel...

ben beklerken nezaretimin demir parmaklıkları önünde
doğacak güneşi,
bir gece yarısı ansızın avluya çektiler.
ben şafak sandım
onlar şafak sandı
ve birileri sinsi sinsi güldüler..
o gördüğün tanyeri değil anne!
beni ateşe verdiler

sakın söndürmesinler...
çünkü bu ateş onların karanlıklarını boğarken
ve ben sizlere yeniden doğarken
yol gösterecek nice yaşıtıma
gün gelecek şiir olacak
söz olacak
kitap olacak belki
belki bir gazete küpüründe hatırlanacak..

söndürmesinler anne!!!
çünkü gün gelecek,nice karanlıklar aydınlanacak

kalk anne,uyan
yardıma gel...

deniz aşırı yol yap gelirken
deniz kokusu getir odama
ve dokun toprağıma,tuzunu ver
bin doğur beni türkülerinle
ve ben bin kez daha öleyim size
ve sonra yanalım tekrar
tüm ülke,hep beraber.....



kalk anne,uyan
yardıma gel..

ve arkadaşlarımı da getir gelirken..
bakışları kılıç,kalemleri kalkan
ve dilinizde yine özgürlük propagandalarıyla
küllerimi bu ülkeye edin armağan....