Kalk Yatağından Yüreğime Yat

Soğuk artık bu şehir,
kışlıklarını giyiniyor üzerine.
Gidişinin ardından o da üşümüş belli
karla karışık elbiseleri hep üstünde.
Ve biz,
biz de üşüyoruz.
Yakılan sobaların, sigaraların;
yanan canların, cananların
haddi hesabı yok..
Ayrılıyoruz,
ve artık ayrı yatıyoruz.
Yataklarımız ıssız banklar soğukluğunda..
Üşüyorsun,
kalk yatağından yüreğime yat..
Orası hâlâ sıcacık,
hâlâ senin için yanan bir fırın
taze ekmek kokusu avuçlarımda..
Bir parça da aşk koparılmış
bayatlamadan yanmış, pişmiş yüreğimde..

Gittiğin heryer soğuk,
gittiğin heryer de üşütür seni bensizlik.
Bakışlarınla gözlerimi ısıtan,
ısıttıkça da ısınan gözlerin.
Gözbebeklerin uyurken soğuktan ölebilir,
gözyaşların gözlerinde buzullar oluşturabilir,
kimbilir.
Artık ayrıldık,
artık ayrı yatıyoruz,
Yataklarımız ıssız banklar soğukluğunda..
Üşüyorsun,
kalk yatağından yüreğime yat,
Orası hâlâ sıcacık.
Yetmezse de aşkımı örtersin üstüne,
ısınırsın.
Ve kalırsın orada,
ister bir günlük
istersen de ömürlük olsun..