Kalleş Kalemler

Kalemin ucu değildi,
Dillerimiz kadar sivrilen.
Sana masumane çocukca,
Sevgiler belerken yüreğimde
Aşk diyemeden
Ayrılığı yazdı kalleş kalemler...

Belki bilinmeyen bir iklimde
Bir yağmur tanesi olup
Fersiz düşeceğim toprağa.
Sen de hayallerim gibi,
Boynu bükük öksüz kalacaksın.
Haykıramadığım sessizliğimde.

Hadi!!!
Sen kalemlerden yürekli ol.
Durma namlunun ağzına sür kurşuları,
Bas tetiğe savur üzerime .
Ölümün en güzeli,
Senin ellerinden ölmektir belki de .

Son kez!!
Son bir kez gözlerime bak,
Seni çok sevmiştim dercesine.
Anlıma son bir buse bırak,
Sensiz hayat inan çok zor dercesine.
Ve avuşlarım da soğumadan sıcaklığın.
Geceyi yorgan yap,
Tepeden tırnağa ört üzerime.
Ben saramadım düş perimi sen sarıl dercesine