Kalmamış

Köye gittim gezdim kırı bayırı
O eski günlerin izi kalmamış
Aradı gözlerim gülü çayırı
Baharı kalmamış yazı kalmamış

Berit'in başının sisi nerede
Kurumuş akmıyor sular derede
Dizilirdi turşu boy-boy cerede
Silme-silme un-un, tozu kalmamış

Yaylada kevenler, kekik dört bir yan
Sümbüller kokardı ağarırken tan
Mis gibi ayranı, bal kovan-kovan
Tükenmiş arının vız-ı kalmamış

Kuzular oğlaklar meleşir idi
Sığırlar merada dolaşır idi
Gün batımı köye ulaşır idi
Dağlarda otlayan yozu kalmamış

Kuşlar ötüşmüyor ağaç dalında
Kimse dolaşmıyor şimdi yolunda
Salını-salını helke kolunda
Çeşmeden su çeken kızı kalmamış

Akşam ziyareti muhabbet şaka
Yürekler temizdi ne kir ne leke
Dostlar dostu için hamalken yüke
Şimdi o tarakta bezi kalmamış

İnsanlar değişmiş hepsi bir âlem
Büyüğü küçüğe vermiyor selam
Yapmak istesem de iki çift kelam
Diller sukut eder sözü kalmamış

Gezdim kabristanı baktım taşlara
Engel olamadım akan yaşlara
Bir an hayal kurdum, daldım düşlere
Gözümde dostların pozu kalmamış.

Değişmese her şey aynı olsa da
Sılayı-Rahimden huzur bulsa da
Gitmese gurbete köyde kalsa da
Mahir'in dünyada gözü kalmamış

/ 01.11.2009