Kalp Krizi

azgın dalgalı hasretlere kurumuş
deli tüfek bir arsız yaşam
hedefsiz namlunun ucunda tutuklu
sarhoş hedeflerce vurulmuş uykularda tutsak
asmış kendini yağmurun iplerine
_her yağmur kesildiğinde yerde_
insana ve insanlığa tümden zıt yaradılmış
kuşlara özenmiş çocukluğunda
_kumrulara_
öğrenmemiş parçalamayı tümden yutmuş ne bulduysa...!





yağmura vurgun toprak gibi bakmış dünyaya
_ondan her rengi mavi_
yunan mitlerinden öğrenmiş sevdayı
hakim tepelere sevdalı
zifiri karanlık tekil kodeslerde
yıldız manzaralı kalabalık düşler destelemiş
hüzünlere savcı yazılmış gönülden
denize tutsak
ki; taa kendini bildiğinden
mahur besteler gibi usul
hevesleri kursak kursak sancılı
bir dudak payı yelkovan aralamış dünyaya
ki; o da birbirinden uzak iki göze nişanlı...!



düşürmüş şıvgınını bir mahalde
yakmadan yanmaz bir beze dokumuş adını
saklamış yıllarca
apsisinin tam ordinatını öptüğü yerinde!
bir gün teklemiş yüreğinin nefesi
ve istemsiz sayıklamış doktor filmlerine
siyahı beyaz yapar ya doktorlar!
uzun saçlı beyaz bir siluet kocaman gözlü
tanı/yamamışlar işte...!



k a l p ...k r i z i...!





ToprağınSesi