Kalpazan

Biz ne zavallı insanlarız,
Söyleşiriz, ama aklımızda dolaşır kurtlar,
Aslında kollarında saranlarla,
Tatlar alırız, hazlar.

Kuklasıyız, kimbilir neyin
barbi bebekler gibi oynaşırız,
mest ederiz seyreyleyeni de,
İşimiz biter, kalırız bir köşede çul gibi,
çekinmeden söylesene niçin,
dürüst birileri olamayız biz?

Neden canlanmayız adam-akıllı, biz,
Koparmayız ve atmayız sıkıştıran ipleri,
Çağlayan sular ve patlayan tohum gibi,
Kalmayız gizlisi olmayan kan-kardeş dost,
Niçin olmayız, gerçeği oynayan birileri,
Korkuyu yenmiş de,
Yüreğini germiş yalan-dolana?

Yani biz, neden
Adam gibi durmayız?

03.01.1997-2008


dipnot:
----------------------------------------------
şiiri yazmaya iten nedenler, gerekçeli karar:
----------------------------------------------------------------
Aldatıcı dostluklar ve sevilerle ne kadar idare edebiliriz, buna bir çözüm aramak için şiirlere dayanmak ve medet ummak ne kadar mümkün?

Ancak sorgulamacı şiiryazarlığı bunu gerektiriyor gibi...
Evrenin gizlerini çözmeye devam edilecek, yoksa caymak var mı?

Kalpazan gibi yaşamak yerine, dosluklarımızı daha sağlam bir zemine oturtup, dünyadan dost ayrılabilsek daha yüce bir konumda olmaz mıydık?

Dürüst olmayı öneren, ama daimi sorgulamayı da gözardı etmeyen bir şiirle yolumuza ozanca devam edebilir miyiz?

Saygılarımla.